Grasaren horror

We hebben er lang naar uitgekeken, maar vandaag is het zover: het is officieel zomer! Blote mouwen, blote benen…here we come!

Gevaren van de zomer voor je Doodle

Ja, dat is voor ons gemakkelijk gezegd en gedaan. Maar hoe zit het bij onze Doodles en Waterhonden? Die kunnen hun dikke vacht niet zomaar uitdoen. Dat is iets waar wij als baasjes rekening mee moeten houden. Want de zomer is niet voor al onze krulvrienden even prettig. En de zomer brengt ook gevaren met zich mee. Dus ik dacht dat het zinnig zou zijn als ik daar een paar blogs aan wijd. Te beginnen met DE olifant in de porceleinkast: grasaren. 

Waar ik Joy dus normaal gesproken altijd los laat wandelen, doe ik haar de laatste dagen toch maar aan de riem. Want het eerste gevaar dat ik wil benoemen bezorgt niet alleen mij, maar de meeste baasjes nachtmerries.

Wonen in het buitengebied

Ten eerste wonen wij aan de rand van Driebergen. Daar waar wij wonen was vroeger weiland en achter ons ook (heerlijk, want voor mijn grote wandeling loop ik zo vanuit mijn voordeur het dorp uit, de weilanden in en ben er dan even helemaal uit). Dat gevoel van vrijheid doet echt iets met me, maar die irritante grasaren langs het pad helaas ook. Die brengen haat en nijd gevoelens bij mij boven, want ik weet wat ze kunnen veroorzaken.

Grasaren gevaar voor je Labradoodle

Eerste negatieve ervaring met grasaren

Toen Joy een jaar oud was zat ze op een keer ontzettend te likken aan haar voorpootje. Steeds als ik checkte zag ik niets, maar toen ik haar na een dag of twee toch eens bij mijn moeder op de trimtafel zette en we samen even uitvoerig onderzoek deden, ontdekten we een grasaar waarvan nog net het puntje uit het vel stak. De rest had zich al naar binnen gewurmd en dat wondje was natuurlijk gaan ontsteken. We hadden geluk, want dat ding had veel meer schade kunnen aanrichten als het in de bloedsomloop terecht was gekomen. Sindsdien kijk ik heel erg uit waar ik met Joy loop en als ik die krengen langs het pad zie staan, weet ik hoe laat het is en houd ik Joy bij voorbaat aan de riem. Je zou verwachten dat zo’n beest zelf wel weet wat goed en slecht voor haar is, maar nee hoor, Joy banjert als het aan haar ligt, gewoon dwars door alle grasaren heen.  

Horror verhaal van Doodle Hugo

En zij niet alleen. Ik was vorig jaar bij een oude vriend van mij die ook een Doodle heeft. Hij heeft mijn privé trimworkshop gedaan, maar vond het toch prettig als ik zijn Doodle af en toe  zelf even goed onder handen nam. Via Whatsapp vertelde hij me al dat Hugo, zijn Doodle, geopereerd was, omdat hij een grasaar in zijn neus had gekregen. Blijkbaar was Hugo halverwege een van de dagelijkse wandelingen ineens gigantisch gaan niezen en snuiven, waardoor zijn baasjes met een donkerbruin vermoeden meteen naar de dierenarts waren gestapt en daar dus een grasaar ontdekt werd. Een operatie, traumatische ervaring, chemische rotzooi in het bloed + alle gevolgen van de narcose later ging het langzaamaan beter met Hugo, maar wat had er allemaal kunnen gebeuren als ze niet op tijd waren geweest? 

Horror in Italië

Het grootste horrror verhaal komt van mijn eigen ouders (de eigenaren van kennel Quaciendas). Zij waren jaren geleden voor een dekking in Italië en de honden die ze hadden meegenomen waren die middag heerlijk aan het spelen in een tuin of weiland van de reu eigenaren, die blijkbaar niet zo nauw keken qua tuin onderhoud en een berg tuinafval in een hoek van de tuin hadden liggen. Aan het einde van de dag zag mijn moeder dat Cisca (een van de Barbets van mijn ouders en de moeder van Joy) één van haar ogen stijf dicht hield, wat een van de tekenen voor spoedhulp is. Dus ze gingen meteen met haar naar de lokale dierenarts. Blijkbaar had Cisca een grasaar ACHTER haar oogbol gekregen. Ze werd met spoed geopereerd en haar oogbal werd, in het bijzijn van mijn ouders, uit haar oogkas gehaald om dat ding te verwijderen, waarna het weer werd teruggeplaatst. Wonder boven wonder kwam het goed met haar en kon ze ook gewoon nog zien, maar door deze horrorverhalen neem ik nooit meer risico’s.

Rode waas

Zodra ik de eerste grasaar van het seizoen gewaar wordt krijg ik een soort rode waas van woede voor mijn ogen. Het allerliefst zou ik met een elektrische zaag de hele wijk bewerken en alle grasaren in zicht met de grond gelijk maken. Maar dat kan natuurlijk niet zo maar. En het helpt niets, want waarschijnlijk moet je ze met wortel en al uit de grond rukken, willen ze het volgende jaar niet opnieuw opkomen. En met de steeds warmere zomers vanwege de klimaatverandering, heb ik het idee dat het er elk jaar dubbel zoveel zijn dan het jaar ervoor. Vogels die massaal uitsterven, vanwege mysterieuze ziektes en een ernstig tekort aan insecten vanwege alle gifstoffen die wij gebruiken en grasaren die onze honden het leven zuur maken (zouden die ook te maken hebben met het stikstof probleem?). Wat doen wij onszelf en onze honden toch aan? Nog iets om woedend van te worden (maar dat laat ik niet toe, want vanuit licht en liefde bereik je veel meer. Vraag maar aan je Doodle 😉

Het gevaar van grasaren

Mocht je nieuw zijn in het hele grasaren gebeuren, omdat je misschien net pas een Doodle hebt aangeschaft, wees dan gewaarschuwd. Grasaren zijn extreem gevaarlijk. Ze zien er misschien onschuldig uit, maar laat je niet bedotten. Ze laten namelijk in delen los en eenmaal in de vacht wurmen ze zich een weg naar de  huid en als het ze lukt om daar met hun scherpe stekels binnen te dringen kunnen ze in de bloedstroom terecht komen. Als ze op die manier de hersenpan van je Doodle bereiken is het einde verhaal (maar onderweg kunnen ze dus ook al een enorme ravage aanrichten).

Het is nooit leuk om over de meer negatieve kanten van het leven te moeten schrijven (en daarom heb ik geprobeerd er een beetje zwarte humor in te gooien), maar ook dat hoort erbij als je een Doodle of Waterhond hebt. Zelfs een lange, dikke vacht is geen garantie voor succes. In tegendeel, ik denk dat een hond met een gladde, korte vacht beter af is. Want die houdt niets vast in de vacht. 

De zomer brengt nog meer gevaren met zich mee, maar daar kom ik graag in de volgende blog op terug.

Heeft jouw Doodle of Waterhond ook zo’n dikke, lange vacht en wil je, naast je hondje te behoeden voor grasaren, nog meer weten over hoe je ZELF het welzijn van je hondje in eigen handen kunt nemen, vraag dan mijn GRATIS e-book aan en zet de eerste stap naar een DoodleComfortable leven. 

Tot de volgende blog!

PS heb jij ook een grasaren horror verhaal? Deel het dan hier en/of op mijn Doodle Vitaal FB groep, zodat nog meer baasjes bewust worden van het gevaar hiervan voor hun Doodle of Waterhond. Dank je wel!

Groetjes,
Wanda & Joy 

Doodletrimmer Wanda Klomp

Wil jij ook de 1e stap zetten naar een sterkere band met je Doodle en een vrijer, comfortabeler leven voor jullie beide?

Super! Want ik heb het zo gemakkelijk mogelijk voor je gemaakt om te leren hoe jij je Doodle of Waterhond ZELF kunt trimmen in de natuurlijke, fluffy look waar jij van houdt ZONDER scheren: als eeuwig pup! Check HIER de online trimworkshop!

Maar je kunt natuurlijk ook eerst beginnen met het downloaden van mijn GRATIS boek preview. 

Interessant? Deel dit artikel!

Wacht! Ga nog niet weg!

Jij bent op deze site terecht gekomen, omdat je je eigen Doodle wil leren trimmen, niet waar? En ik begrijp dat al die informatie een beetje overweldigend kan zijn. Bovendien is het veel leuker en fijner om zelf te DOEN en ERVAREN, dan om er maar over te blijven lezen. Toch?

Nou, dan heb ik iets heel speciaals voor je, dat de drempel van het zelf trimmen in één klap bij je wegneemt:

Een GRATIS mini proef trimworkshop! 

3 instructievideo’s waarmee je ZELF met je hondje op een veilige, vrijblijvende manier aan de slag kunt. Zodat je zelf kunt ervaren hoe leuk & gemakkelijk het is om je eigen Doodle te trimmen! No strings attached!

DUS WAAR WACHT JE NOG OP? 
Klik op onderstaande knop en sla aan het trimmen!

Enjoy!

Groetjes, Wanda