Dit wordt misschien een hele andere blog dan je van mij gewend bent, maar ik moet iets kwijt en jij bent de enige doelgroep die ik heb en misschien komt alles wel samen (hier kom ik straks op terug).

Ik was onlangs mijn dagelijkse wandeling aan het maken: het 6 km rondje vanuit mijn huis, over de Langbroekerdijk, door Odijk heen, langs de A12 weer terug. En hoewel dat me normaal gesproken enorm goed doet, omdat het me niet alleen helpt tot inzichten te komen, maar ik me ook heerlijk vrij voel tijdens het wandelen (iets waarvan ik me bewust ben dat dat zeldzaam is in deze maatschappij) voelde ik op dat moment alleen maar verdriet. De zon scheen, dus ik had me euforisch moeten voelen, zo in de vrije natuur. Maar precies dat ontbrak en daar werd ik me pijnlijk bewust van. Overal waar ik liep zag ik groen. Groene weilanden of groen brak land. Op zich niets mis mee zou je zeggen, maar dat is het dus wel. Want ik ging eens letten op hoeveel insecten ik zag en moest pijnlijk constateren dat ik uitkwam op 2 koolwitjes en 1 vlieg: 6 km lang!!!! Laat dit alsjeblieft even tot je doordringen, want het maakt mij heel erg pissig. De Kromme Rijn (en nu ga ik vloeken) dat een fucking beschermd natuurgebied pretendeert te zijn, staat vol met lege weilanden met voornamelijk gras en grassen en de paar soorten weidebloemen die ik gezien heb trekken waarschijnlijk OOK geen insecten aan. Kilometers lang bedorven potentieel! En ik word daar zo kwaad om! Ik weet niet van wie die stukken land zijn, maar hoeveel moeite is het om de boel te bezaaien met insecten vriendelijk bloemzaad?

De natuur vergeten

Wij hebben het in ons kleine tuintje ook gedaan: het gras (dat we enkel hadden, zodat Tim lekker in de tuin kon spelen, maar daarvoor hadden we een grote vijver vol leven, waar we van genoten (we hebben zelfs een ringslang op bezoek gehad, een paar dagen lang!) weggehaald, de grond vernieuwd en allemaal bij en vlinder vriendelijk bloemenzaad gezaaid. En die bloemen groeien al flink. Ook hebben we in plaats van de zandbak een nieuwe vijver gemaakt. En dat maakt ons blij, want wij zijn natuurvrienden. Zoals alle mensen zouden moeten zijn, want zonder natuur kan geen leven bestaan!

Als ik om me heen kijk valt het me op hoe zeldzaam we hierin lijken te zijn. Al die voortuinen in de straat: amper een bloem te bekennen. En die achtertuinen zijn nog erger: wat is er met ons gebeurd dat we liever tegels in de tuin gooien dan prachtige bloemen? Zijn we van binnen zo dood dat we geen schoonheid meer kunnen waarderen of tolereren? Dat moet wel, want anders zouden wel meer mensen de pijn en het onrecht voelen die ik voel.

Hoogsensitief in een door ego gedomineerde maatschappij

Ja, ik ben hoogsensitief en het heeft mij ook een half leven gekost om daarachter te komen. Ik heb me van kleins af aan ook, net als elk ander mens, laten manipuleren om te vergeten wie ik ben en me aan te passen aan wat anderen van me wilden dat ik was. Ik ben ook volledig in mijn hoofd gaan zitten en heb een reis vol Zelf-sabotage nodig gehad om me weer te her-inneren wie ik in WEZEN ben. Sterker nog: ik zit daar nog volop in, want wat ik ook probeer, wie ik en ben en wat ervoor nodig is om in deze maatschappij te leven lijkt steeds verder uit elkaar te drijven. Als hoogsensitief en hoogbewust mens lijk ik steeds minder in deze kille, dode maatschappij te passen. Ja, ik noem het akelige beest gewoon bij zijn naam. Elke dag weer voel ik hoe de duimschroeven meer en meer worden aangedraaid. En het is lastig om woorden te geven aan iets wat zo overweldigend veel gevoelens tegelijk ontketent en het nieuws kijk ik al lang niet meer, omdat ik me niet wil laten “verleiden” om in angst te gaan leven, zoals zoveel mensen gebeurt. Omdat ik mijn energie niet wil laten bezoedelen door zoveel negatieve berichten (want wat in de media is nog WEL positief?). De energietransitie, het hele klimaatgebeuren: het doen alsof we met zijn allen streven naar een betere wereld, terwijl onder dat mom de Aarde alleen maar verder geplunderd wordt, consumenten ondertussen gestraft worden voor hun goede bedoelingen en bepaalde bedrijven daar alleen maar rijker en machtiger door worden. Instanties die pretenderen vanuit ons welzijn te handelen, maar die alleen maar uit zijn op meer controle, meer macht, meer rijkdom. Wie kun je nog vertrouwen? De overheden in ieder geval niet. De rekening komt steeds meer bij de gewone mens te liggen die het al moeilijk genoeg heeft en ik vraag me af waarom we ons met zijn allen zo klein laten houden? Terwijl de grote bedrijven alle opgelegde beperkingen slinks omzeilen: frisdrankfabrikanten die de suikertaks ontduiken door zuivel aan hun producten toe te voegen, de krimpflatie, need I go on? En dan las ik afgelopen week (mijn newsfeed scan ik wel, alleen maar om enigszins op de hoogte te zijn) dat er in België een 14 jarig meisje ge-gangraped is door een stelletje tieners! Als dat niet bewijst dat we met zijn allen van binnen morsdood zijn, weet ik niet welk bewijs je nog zoekt. Als kinderen, die puur en onschuldig horen te zijn zich al verlagen tot zulk verderfelijk gedrag: hoeveel hoop is er dan nog voor de mensheid?

Zelfsabotage als spiegel

Nogmaals, ik wil me helemaal niet laten beïnvloeden door zoveel negatieve energie. En normaal gesproken kan ik er ook redelijk boven blijven, maar de natuur (of gebrek daaraan) heeft me flink met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik weet en geloof dat de realiteit die we zien en ervaren slechts een spiegel is van onze innerlijke disbalans. Wij creëren onze realiteit. Want zo krachtig zijn we! Maar zolang we zelf gebroken zijn (en dat zijn we als we niet vanuit ons hart leven) kunnen we enkel schaarste en duisternis (een gebroken wereld) creëren. Ik probeer heel hard mezelf het tegenovergestelde te voelen van wat ik ervaar in mijn 3D realiteit. Het voelt alsof dat mijn missie is, omdat ik al sinds ik bewust geworden ben alle Zelf-sabotage van de wereld lijk te doorleven, alle schaarste, alle beperkingen…wat ik ook doe; ik lijk meZelf niet te kunnen redden. Ik lijk niet uit dat gat te kunnen komen dat ik voor meZelf, vanuit niet weten, gecreëerd heb. En het is vreemd, want ik heb de angst van armoede (dat voelt als doodgaan) al zo vaak ervaren, dat het me niet meer bang maakt. En tot nu toe heb ik me steeds kunnen focussen op de overvoed die de natuur is (het aantal grassprieten, blaadjes aan een plant, takken aan een boom, haren in een vacht, sterren aan de hemel: alles waaruit de natuur is opgebouwd bestaat in overvloed, alsof overvloed nodig is om te kunnen creëren, alsof creatie zelf overvloed is), maar tijdens de wandeling kon ik die overvloed niet terugvinden en dat deed me vrezen voor de mensheid. Voor het eerst was ik minder gericht op de beperkingen in MIJN leven, maar voelde de beperking van het leven ZELF ineens heel intens. Want zonder natuur kunnen wij niet overleven.

Mijn overbuurman stond vorig weekend UREN LANG met een hogedruk spuit zijn terras schoon te spuiten. UREN LANG, dus LITERS WATER. Terwijl ik amper in de zomer het waterpistooltje van Tim durf te vullen, omdat ik me schuldig voel om deze waterverspilling. Omdat ik me er terdege van bewust ben dat ook het drinkwater schaars is. En we ons dus ook op dat gebied moeten aanpassen. Dus als ik vorige zomer andere buren hun zwembad hoor vullen of de buurvrouw haar tuin zie sproeien OVERDAG, TERWIJL DE ZON SCHIJNT, DUS HET MEESTE WATER NOG VERDAMPT OOK! Kan ik niet anders dan kwaad worden en me afvragen: waar zijn we met zijn allen in vredesnaam mee bezig? En ik kan toch niet de enige zijn die hier zo over denkt?

Egoïsme ten top

Toen er tijdens mijn wandeling vanmorgen in korte tijd maar liefst 2 vliegtuigen overvlogen, ging mijn aandacht meteen naar Schiphol en hoe zij een extra vliegroute willen aanleggen boven de Utrechtse Heuvelrug. Ik was laatst bij een klant thuis waar continu vliegtuigen over vlogen. Ik werd er gek van! Geen moment rust! Ik moet er niet aan denken dat dat straks in mijn eigen huis gebeurt. Wat betekent dat voor de natuur? Voor het beschermde vogelgebied achter ons huis? Voor de moestuin die ik hoop aan te leggen? En alle moestuinen die aan de andere kant van de weg liggen, waar ik langs loop aan de start van mijn wandeling? Ik kan niet begrijpen hoe de overheid in kan stemmen met de groei van Schiphol: waarom zouden wij als klein land in vredesnaam zo’n groot vliegveld moeten hebben? Wiens grootheidswaanzin is dat? En dan Schiphol zelf die op slinkse wijze boeren omkoopt. Maar ook boeren zelf: hoe kun je pretenderen een natuurliefhebber (want daarom word je boer toch?) te zijn als je je grond dood bewerkt, je gewassen vergiftigt en je vee mishandelt?). De hele wereld is krom en iedereen denkt enkel aan zichzelf en aan het vergaren van nog meer geld, nog meer macht, nog meer status. En waarom? Om je ontastbaar te voelen? Om je veilig en vrij te voelen? Hell can freeze over, maar jou raakt het niet. Zoiets?

Voelen is eng!

Ja er is een risico aan het her-inneren van wie en wat je bent. Aan het openen van je hart en aan het voelen. Want als jij zou voelen wat ik voel, zou je misschien ook liever onder een steen gaan zitten. Ik moet geloven dat deze duistere realiteit die we zien en ervaren niet DE realiteit is. Maar dat we dit met zijn allen doorleven om te gaan beseffen hoe dringend we met zijn allen moeten veranderen! Zoals we nu denken en leven is niet haalbaar. En hoe gemakkelijk het misschien ook lijkt om maar als een kip zonder kop door te rennen: vraag je eens af of je nu echt gelukkig bent met alles wat je hebt en alles dat je doet? Ik ben erachter gekomen dat ik mijn leven lang geen ware joy gevoeld heb in mijn leven. Ik geloof ook niet dat het mogelijk is om ware joy te ervaren als je vanuit je hoofd (intellect, ratio) leeft. Want joy (samen met alle gevoelens van levensvreugde) staat inherent aan het voelen. En voelen kun je niet vanuit je hoofd (hoewel ik vroeger ook dacht dat ik prima kon voelen, maar ik kon vooral goed over mijn emoties PRATEN: voelen bleek heel anders te werken en veel moeilijker te zijn. PRATEN over je gevoelens en ze willen VERKLAREN is vooral een slinkse manier van je ego om te af te leiden van het voelen). Als jij niet kunt voelen (en ik geloof dat de meeste mensen dat gebrek ervaren, gewoonweg omdat we van kleins af aan in het keurslijf van denken worden gepropt en voelen als taboe wordt beschouwd, want voelen is onveilig), kun je onmogelijk invoelen wat voor een impact jouw gedrag heeft op de natuur. Als mens zijn wij één met de natuur. Wij ZIJN de natuur. Maar we zijn onze eigen ware natuur vergeten.

Je Labradoodle als spiegel

Ik geloof (en hier komt het) dat als jij een Doodle hebt, dat jij je in meerdere of mindere mate bewust bent van jouw natuur. Jouw Doodle is in jouw leven gekomen om niet alleen als een deeltje micro natuur jou te helpen her-inneren aan de macro natuur die je bent en om je heen ziet. Ook is hij als ware hartenopener in jouw leven om jou te inspireren weer vanuit je hart te gaan leven en weer te gaan voelen. Hij is de spiegel voor hoe het leven kan zijn en hoe de mensheid kan zijn (want hoe zou het zijn om voor 1 dag in de poten van je Doodle te staan?): die joy, die rust, die onvoorwaardelijke liefde en dat natuurlijke ZIJN, in je eigenheid, is voor jou OOK weggelegd. Ik geloof dat als jij een Doodle hebt dat jij OOK HSP bent. Eerlijk gezegd geloof ik dat ALLE MENSEN HSP zijn, maar nog lang niet iedereen is al zover in zijn eigen reis om zich dat te gaan her-inneren.

Van vachtverzorging naar bewust-zijn

Mijn eigen reis is zich meer en meer aan het uitkristalliseren. DoodleComfort is een inwijding voor me geweest en ik weet nog steeds niet precies hoe ik nu verder mag gaan. Dat het om Self-empowerment gaat is voor mij overduidelijk, maar hoe ik dat precies mag doen weet ik niet. Vooral ook, omdat ik ervaar dat de meeste Doodle baasjes helemaal niet op mij zitten te wachten. Met alles dat ik de afgelopen 13 jaar heb gedaan en opgezet is het krijgen van de juiste klanten altijd een worsteling geweest. Dat mag je best weten. Maar ik voelde dat ik door moest gaan, hoe moeilijk het me ook werd gemaakt, omdat ik wist dat ik iets te brengen had. Nu ik zo heel duidelijk de transitie voel van het stuk vachtverzorging naar het stuk bewustzijnsvergroting middels de Doodles, de ZELF-her-innering en Self-empowerment kan ik nog STEEDS geen afscheid nemen. Hoe verzadigd de markt inmiddels lijkt te zijn, ik moet geloven dat mijn boodschap de juiste mensen bereikt en raakt. Ik geloof dat alles een hogere reden heeft en dat alles één is. En dat zelfs de meest kromme redenatie een kern van logica bevat, omdat universele waarheid zoveel simpeler is dan wij met onze beperkte mind kunnen bedenken.

Uit je hoofd, in je hart

Ons lichaam (microniveau) geeft ons altijd aan wanneer we van binnen in disbalans zijn. De meeste van ons herkennen de subtielere signalen echter in eerste instantie niet en hebben zwaardere klappen nodig om te gaan luisteren en verandering te brengen in hun leven. Dat is hoe het is om niet te kunnen voelen. Moeder Natuur (macroniveau) geeft ons al jaren signalen dat zij in disbalans is, waarmee ze ons spiegelt in onze collectieve disbalans. Wij zijn verbonden met moeder Natuur. Als wij niet snel gaan leren voelen, saboteren we onszelf het graf in. En de hele wereld met ons.
Sta je Doodle toe om zijn werk te doen. Om zijn harteninvloed over jou uit te strooien, maar zie dat niet als iets van buitenaf, maar als een uitnodiging om jeZelf van binnenuit te openen en jeZelf onvoorwaardelijk lief te gaan hebben. Een beter wereld begint bij onszelf. Niet alleen door de noodzakelijke acties uit te voeren en de natuur centraal te gaan stellen in jouw leven, maar vooral ook door je weer te openen in het voelen. Door uit je hoofd te gaan, terug naar je hart.

En als je niet weet hoe dat moet (want ook daar proberen we vaak te bedenken hoe we iets moeten doen, maar voelen kun je niet bedenken), misschien is DAT dan waarin ik een verschil mag maken. Door jou te leren hoe je via je Doodle weer kunt leren voelen. Laat me maar weten als dat zo is. Dan ontwikkel ik daar een dienst voor. En anders is deze blog misschien een mooie inleiding voor het boek dat ik aan het schrijven ben “Je Doodle als gids, coach en guru” en voor de speciale Doodle Transformatie VIP Xperience groepsworkshops, waarvan ik nog 1 pilot plekje met maar liefst € 250,00 pilot korting heb op zaterdag 24 augustus a.s. (wie o wie?)  Hoe dan ook ontvang ik graag je reactie.

Voor nu hoop ik dat ik iets in je heb mogen openen, hoe klein dat dan misschien ook is.

Groetjes,

Wanda & Joy